মই: হেল্ল!
তাই: শুই উঠাই নাই তই|
মই: আজি দেওবাৰ| দেৰিলৈকে শুৱাৰ দিন|
তাই: হ’ব দে....... মই তোক কথা এটা কবলৈ ফোন কৰিছিলো|
মই: ক’ তেনেহ’লে|
তাই: মোৰ বিয়া থিক হৈছে|
মই: ........
তাই: শুনিলি নাই মই কি ক’লো?
মই: শুনিলো|
তাই: একো নকলি যে|
মই: ক’বলৈ আৰু কি বাকি থাকিল!
তাই: তেনেকৈ কিয় কৈছ’?
মই: আৰু কেনেকৈ ক’ম?
তাই: ...........
মই: ভাল লাগিল দে খবৰটো পাই| তই যাতে সূখি হৈ থাক’ তাকে কামনা কৰিলো| আৰু এটা কথা - আজিৰ পৰা আমি আৰু কথা নাপাতো আৰু লগ নধৰো| ইটো-সিটোৰ পৰা আতৰি যোৱাটোৱে উচিত হ’ব আমাৰ বাবে|
তাই: এইটো কেনেকোৱা কথা| মোৰ বিয়া হৈ গ’ল বুলিয়েই কি আমাৰ ইমান বছৰৰ সম্বন্ধ শেষ হয় যাব নেকি| আমি বন্ধু হৈয়োতো থাকিব পাৰিম সদায়|
মই: তই পাৰিবি চাগে, মই নোৱাৰিম| মই আৰু তোক কোনোদিনে লগ নকৰো, কথা নাপাতো|
তাই: ........
মই: .........
তাই: মোৰ বিয়ালৈ নাহ’?
মই: নাযাও তোৰ বিয়ালৈ| তোক আনে নিজৰ কৰি লৈ যাব আৰু মই চাই থাকিম| মই নাযাও| লাহে লাহে তোক পাহৰি যাবলৈ চেষ্টা কৰিম|
তাই: মই যে তোক কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰিম|
মই: পাহৰিব লাগিব সোণজনী| আৰু সময়ে সকলোবোৰ পাহৰাই পেলাব| নতুন সংসাৰত সোমোৱাৰ পাছত, পূৰণা কথা মনত নপৰা হ’ব| ময়ো তোৰ স্মৄতি মোৰ হিয়াৰ এটি কোণত পুতি থৈ দিম, বাহিৰ উলাব নোৱাৰাকে|
তাই: তোৰ মাততো থোকাথোকি হোৱা যেন লাগিছে|
মই: .........
তাই: তই কান্দিছ’ নেকি?
মই: নাই কন্দা| তই মোক কেতিয়াবা কন্দা দেখিছ’ নেকি?
তাই: ..........
মই: তইহে কান্দি থকা যেন লাগিছে|
তাই: মই......মই......
মই: আৰু কথা নেপাতো দে, নহলে কথা শেষ নহবগৈ|
তাই: মই তোক ভাল.....
মই: বিদায় সোণজনী| তই যেন আজীৱন সূখি হৈ থাক’|
(তাইৰ বিয়া হৈ গ’ল| মই নগ’লো| মাজে মাজে তাইলৈ মনত পৰে| তেতিয়া মনলৈ এটাই প্ৰশ্ন আহে - তাই বাৰু কেতিয়াবা মোৰ কথা ভাবেনে? )
তাই: শুই উঠাই নাই তই|
মই: আজি দেওবাৰ| দেৰিলৈকে শুৱাৰ দিন|
তাই: হ’ব দে....... মই তোক কথা এটা কবলৈ ফোন কৰিছিলো|
মই: ক’ তেনেহ’লে|
তাই: মোৰ বিয়া থিক হৈছে|
মই: ........
তাই: শুনিলি নাই মই কি ক’লো?
মই: শুনিলো|
তাই: একো নকলি যে|
মই: ক’বলৈ আৰু কি বাকি থাকিল!
তাই: তেনেকৈ কিয় কৈছ’?
মই: আৰু কেনেকৈ ক’ম?
তাই: ...........
মই: ভাল লাগিল দে খবৰটো পাই| তই যাতে সূখি হৈ থাক’ তাকে কামনা কৰিলো| আৰু এটা কথা - আজিৰ পৰা আমি আৰু কথা নাপাতো আৰু লগ নধৰো| ইটো-সিটোৰ পৰা আতৰি যোৱাটোৱে উচিত হ’ব আমাৰ বাবে|
তাই: এইটো কেনেকোৱা কথা| মোৰ বিয়া হৈ গ’ল বুলিয়েই কি আমাৰ ইমান বছৰৰ সম্বন্ধ শেষ হয় যাব নেকি| আমি বন্ধু হৈয়োতো থাকিব পাৰিম সদায়|
মই: তই পাৰিবি চাগে, মই নোৱাৰিম| মই আৰু তোক কোনোদিনে লগ নকৰো, কথা নাপাতো|
তাই: ........
মই: .........
তাই: মোৰ বিয়ালৈ নাহ’?
মই: নাযাও তোৰ বিয়ালৈ| তোক আনে নিজৰ কৰি লৈ যাব আৰু মই চাই থাকিম| মই নাযাও| লাহে লাহে তোক পাহৰি যাবলৈ চেষ্টা কৰিম|
তাই: মই যে তোক কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰিম|
মই: পাহৰিব লাগিব সোণজনী| আৰু সময়ে সকলোবোৰ পাহৰাই পেলাব| নতুন সংসাৰত সোমোৱাৰ পাছত, পূৰণা কথা মনত নপৰা হ’ব| ময়ো তোৰ স্মৄতি মোৰ হিয়াৰ এটি কোণত পুতি থৈ দিম, বাহিৰ উলাব নোৱাৰাকে|
তাই: তোৰ মাততো থোকাথোকি হোৱা যেন লাগিছে|
মই: .........
তাই: তই কান্দিছ’ নেকি?
মই: নাই কন্দা| তই মোক কেতিয়াবা কন্দা দেখিছ’ নেকি?
তাই: ..........
মই: তইহে কান্দি থকা যেন লাগিছে|
তাই: মই......মই......
মই: আৰু কথা নেপাতো দে, নহলে কথা শেষ নহবগৈ|
তাই: মই তোক ভাল.....
মই: বিদায় সোণজনী| তই যেন আজীৱন সূখি হৈ থাক’|
(তাইৰ বিয়া হৈ গ’ল| মই নগ’লো| মাজে মাজে তাইলৈ মনত পৰে| তেতিয়া মনলৈ এটাই প্ৰশ্ন আহে - তাই বাৰু কেতিয়াবা মোৰ কথা ভাবেনে? )