মৰমৰ.....,
আজি কিয় জানো তোমাক মৰমৰ বুলি মাতিবলৈ মন যোৱা নাই|
কিয় এনে কৰিলা তুমি?
কিয়?
তুমি মোৰ লগত অভিনয় কৰিলা!
মোৰ লগত!
বাঃ মানি গৈছো দেই তোমাক|
ভাল ব্যবহাৰ কৰিলা তুমি মোক!
মোৰ বন্ধুত্বৰ এয়াই উপহাৰ দিলা মোক!
তোমাক মই মোৰ বন্ধু বুলি ভাবিছিলো|
অন্তৰৰে পূজিছিলোঁ আমাৰ বন্ধুত্বৰ সম্বন্ধটো|
কিন্ত মই কোনোদিনে নাছিলোঁ ভবা, তুমি যে এনে
কৰিবা|
ইমানদিনে তাৰমানে তুমি অভিনয়হে কৰিলা?
অ’ হয়তো!
তুমিতো এসময়ত অভিনেত্ৰী আছিলা|
নাটক কৰি ফুৰিছিলা হায়দেৰাবাদ, মুম্বাইত|
আৰু আজি জীৱনৰ মঞ্চত অভিনয় কৰি দেখুৱালা|
"লাইভ টেলিকাষ্ট"! বঢ়িয়া...
তুমি মোক এদিন সুধিছিলা মোৰ জীৱনত তোমাৰ স্থান ক’ত,
মই কৈছিলোঁ, মোৰ বন্ধুৰ তালিকাত তুমি আটাইতকৈ ওপৰত|
আৰু এতিয়া.....
এতিয় মই ভাবিছোঁ তুমি জানো বন্ধু বুলি কোৱাৰো যোগ্য,
ঠিকেই কৈছিলা তুমি,
জীৱনত প্ৰকৃত বন্ধু বিচাৰি নাপালা বুলি|
পাবানো কেনেকৈ.....
তুমিতো নাজানাই বন্ধু মানেনো কি|
বন্ধু কাক বোলে জানানে?
যাৰ ওপৰত থাকে নিজতকৈ অধিক বিশ্ৱাস,
যাৰ সুখ-দুঃখত একেলগে হোৱা যায় সমভাগী,
যাৰ কথাৰ ওপৰত থাকে সম্পুৰ্ণ আস্থা|
আৰু তুমি....
তুমি মোৰ বিশ্ৱাস ভংগ কৰিলা,
মিছাৰে সজালা তুমাৰ কথাবোৰ|
এতিয়া কি সতেৰে কওঁ তুমি মোৰ বন্ধু বুলি
তোমাৰ বাবে......কেৱল তোমাৰ বাবে
মই আনক ক’বলগীয়া হৈছিল মিছা কথা|
তোমাৰ বাবে......
মই গালি দিছিলোঁ মোৰ আন বন্ধুবৰ্গক|
তোমাৰ বাবে......
এতিয়া ভাবিছোঁ......কিয় কৰিছিলোঁ সেইবোৰ|
তোমাৰ ভালৰ বাবে?
কি দৰকাৰ আছিল মোৰ!
মোৰ সমস্ত মৰম আৰু বন্ধুত্ৱৰ তোমাৰ ওচৰত দেখোন গুৰুত্ৱই নাই|
তোমাক বহুত বুজালোঁ, নিজকে অলপ সলনি কৰা|
মই ভাবিছিলোঁ তুমি মোৰ কথা শুনিছা|
পিছে......এতিয়াহে বুজিছোঁ......
তুমি সলনি নহ’লা,
একেই থাকিলা তুমি|
এনেকৈ তুমি জীৱনত সুখী হ’ব নোৱাৰিবা|
বুজিবলৈ চেষ্টা কৰা!
নাই, নাই......আৰু নুবুজাওঁ তোমাক
আৰু অনাধিকাৰ প্ৰৱেশ নকৰো তোমাৰ জীৱনত,
নিদিওঁ তোমাক উপদেশ|
নিজৰ মতে জীয়াই থাকা তুমি,
যি মন যায় কৰা|
কেৱল এটি মাত্ৰ অনুৰোধ......
আৰু কাৰো লগত বন্ধুত্ৱৰ অভিনয় নকৰিবা|
ইতি,
তোমাৰ
মৰমৰ ’মই’